نظامی
چون خم گردون به جهان در مپیچ
آنچه " نه آن تو " به آن در مپیچ
زور جهان بیش ز بازوی توست
سنگ وی افزون ز ترازوی توست
کوسه کم ریش دلی داشت تنگ
ریش کشان دید دو کس را به جنگ
به که تهی مغز و خراب ایستی
تا چو کدو بر سر آب ایستی
دایه ی دانای تو شد روزگار
نیک و بد خویش بدو واگذار
گر دهدت سرکه چو شیره مجوش
خیز تو خواهد تو چه دانی خموش
گاهی گمــان نمـی کنـی و مـی شـود
گاهی نـمـی شــود کــه نـمـی شــود
گاهی هـزار دوره دعـا بی اجـابت است
گاهی نگفته قـرعه به نام تـو مـی شود
گاهی گدای گدایی و بخت با تـو نیست
گاهی تمـام شهـر گـدای تـو مـی شود
تفکیک قوا را از تو آموختم
وقتی
جسمت با من بود
روحت
با دیگری
فرمانده کل قوا بودن را
از من بیاموز
وقتی برایت می میرم !
مولانا
آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید با ماست
آمد رمضان به خدمت دل
وان کش که دل آفرید با ماست
در روزه اگر پدید شد رنج
گنج دل ناپدید با ماست
بیدل
سینه تنگ من و بار غم او هیهات
مرد این بار گران نیست دل مسکینم
بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که مکدر شود آیینه مهرآیینم
علیرضا روشن
مرا بازداشت كردند
به جرم "ارتباط با بيگانگان"
دست‌هايم را بستند
با دستبند خارجي
حكم اعدامم را نوشتند
با خودكار خارجي
مرا به ميدان اعدام بردند
با ماشين خارجي
و تيربارانم كردند
با سلاح خارجي
من
فقط گورم ايراني بود
امید صباغ نو
من یوسف قرنم زلیخا خاطرت تخت
این بار می خواهم خودم گردن بگیرم!
بر درخت زنده بی برگی چه غم؟