حضرت حافظ

زلفت هزار دل به يكي تار مو ببست

راه هزار چاره‏گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوي نسيمش دهند جان

بگشود نافه‏اي و درِ آرزو ببست

شيدا از آن شدم كه نگارم چو ماه نو

ابرو نمود و جلوه‏‏گري كرد و رو ببست

ساقي به چند رنگ مي اندر پياله ريخت

اين نقش‏ها نگر كه چه خوش در كدو ببست

يارب چه غمزه كرد صراحي كه خون خم

با نعره‏هاي قلقلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت كه در پرده‌ي سماع

بر اهل وجد و حال دَرِ هاي و هو ببست

حافظ هر آن كه عشق نورزيد و وصل خواست

احرام طوف كعبه‌ي دل بي‏وضو ببست

.