بهترین شعرهایی که خوانده ام

                                                 حضرت حافظ

ما آزموده‌ایم  در این شهر بخت  خویش                  بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

از بس  که  دست  می‌گزم  و آه  می‌کشم                 آتش زدم  چو  گل به  تن  لخت لخت  خویش

دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود                 گل  گوش  پهن  کرده ز شاخ  درخت خویش

کای دل تو  شاد  باش  که  آن  یار  تندخو                 بسیار   تندروی    نشیند   ز   بخت   خویش

خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد              بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش

وقت  است کز  فراق  تو وز  سوز اندرون                 آتش  در افکنم  به  همه رخت و پخت خویش

ای   حافظ   ار  مراد   میسر  شدی   مدام                  جمشید   نیز   دور  نماندی  ز  تخت  خویش

.