حضرت مولانا

با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا              خاصه  که در گشاید و گوید  خواجه اندرآ

بلبل  با   درخت  گل   گوید  چیست  در  دلت              این دم در میان بنه نیست کسی تویی و ما

گوید  تا  تو  با  تویی  هیچ  مدار این  طمع               جهد  نمای تا بری رخت توی  از این سرا

چشمه  سوزن  هوس  تنگ  بود یقین بدان                ره  ندهد به ریسمان چونک ببیندش دوتا

بارگه  عطا  شود  از  کف عشق  هر  کفی                کارگه  وفا   شود  از   تو  جهان  بی‌وفا

دل چه  شود چو دست دل گیرد  دست دلبری                مس چه شود چو بشنود بانگ و صلای کیمیا

جست دلم که من دوم گفت خرد که من روم                کرد  اشارت  از  کرم گفت  بلی  کلا کما