داغ جفا به سینه‌ام ، طوق وفا به گردنم
فروغی بسطامی
خوشهٔ اشتیاق من سنگ فراق بشکند
عهد که بسته‌ام به او یک سر موی نشکنم
قمری باغ او منم تا بشناسیم ببین
داغ جفا به سینه‌ام ، طوق وفا به گردنم
از سر کوی آشنا برده فلک به غربتم
همت شه مگر کشد باز به سوی مسکنم
+ نوشته شده در شنبه سوم مهر ۱۳۸۹ ساعت 12:9 توسط جیحون
|
بر درخت زنده بی برگی چه غم؟