حضرت مولانا

رعد همی ‌زند دهل زنده شدست جزو  و  کل

در دل شاخ و مغز گل بوی بهار می‌کشد

آنکه ضمیر دانه را علت میوه می‌کند

راز دل درخت را بر سر دار می‌کشد

لطف بهار بشکند رنج خمار باغ را

گر چه جفای دی کنون سوی خمار می‌کشد