ای لبانت معبد زنبورها            گیسوانت رشک آن مو ، بورها

    پشت پلکت را بنفشی کرده ای           گشته ای رنگین کمان از، دورها

 مزه ی می ، می دهد چشمان تو            شیفته ی چشم تو اند، انگورها

           دار ابرویت هلاکم می کند            حقّ من ، حقّ دل منصور ها

  خطه ی سبز شمال است صورتت           گونه ات چالوس و لپت نورها

            ماهی سرخ لبانت عاقبت           می پرد آرام میان تورها

     پارک وی،تجریش،قلهک یا ونک           پیش تصویر تو اند ،هاشورها

          ای لبان مرمرت ، اکسیژنم           ای صدایت ناله ی تنبورها

           من دلم آرام نمی گیرد بیا          من دلم شور می زند یک جور ،ها