مولانا

دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید

مه مصور یار و مه منور عید

چو هر دو سر به هم آورده اند در اسرار

هزار وسوسه افکنده اند در سر عید

ز موج بحر برقصند خلق همچو صدف

ولیک همچو صدف بی خبر ز گوهر عید

ز عید باقی این عید آمده ست رسول

چو دل به عید سپاری تو را برد بر عید

به روز عید بگویم دهل چه می گوید

اگر تو مردی برجه رسید لشکر عید

قراضه دو که دادی برای حق بنگر

جزای حسن عمل گیر گنج پرزر عید

وگر چو شیشه شکستی ز سنگ صوم و جهاد

می حلال سقا هم بکش ز ساغر عید

از این شکار سوی شاه بازپر چون باز

که درپرید به مژده ز شه کبوتر عید

تو گاو فربه حرصت به روزه قربان کن

که تا بری به تبرک هلال لاغر عید

وگر نکردی قربان عنایت یزدان

امید هست که ذبحش کند به خنجر عید