خبر ز زنده دلی نیست اهل مــدرسه را

فصیحی هروی

خبر ز زنده دلی نیست اهل مــدرسه را

که دل بسان مگسی در کتاب می میرد

عشق است و هزار بدگمانی

                                            غنی کشمیری

با سایه ، تو را نمی پسندم                  عشق است و هزار بدگمانی

آمد خیال او به دل تنگ و جا نیافت

  تک بیت هایی از ظفرخان احسن

بی تابی ام بجاست که دوش از هجوم غم

آمد خیال او به دل تنگ و جا نیافت

در حیرتم که دشمنی کفر و دین چراست

از یک چراغ کعبه و بتخانه روشن است

گه پای بند خالم و گه کوچه گرد زلف

یک دم به حال خود نگذارد هوس مرا

ز دوری تو گرفت آن قدر ملال مرا

که جام باده نمی آورد به حال مرا 

ما به جرم پختگی ، از شاخسار افتاده ایم

آن ثمر بر شاخه ، نان خامی خود می خورد       ما به جرم پختگی ، از شاخسار افتاده ایم

ندارم به جز دل مکانی برایت

ندارم به جز دل مکانی برایت       اگر عیب این خانه تنگی نباشد

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت     صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

این همسفران پشت به مقصود روانند

                                            کلیم کاشانی

این همسفران پشت به مقصود روانند           شاید که بمانم قدمی پیش تر افتم!

کنون گر گلستان در دامنم باشد نمی بینم       گذشت آن ، کز پی یک گل به صد گلزار می رفتم

از عهده‌ی عهد اگر برون آید مرد

                                           سنایی

از عهده‌ی عهد اگر برون آید مرد               از هرچه گمان کنی فزون آید مرد

در فراق دوستان آخر ز ما چیزی نماند

در فراق دوستان آخر ز ما چیزی نماند           هر که رفت از هستی ما پاره ای با خویش برد

واعظ! مکن دراز حديث عذاب را

واعظ !  مکن  دراز  حديث  عذاب  را          اين بس بود که بار دگر زنده مي شويم!

صد ها هـزار بار ز فـراقـت گریـستـم

صد ها هـزار بار ز فـراقـت گریـستـم        اما تو بـاز بی خبـری از دلـم چه سود

شوخ مرا فتنه به زیر سر است!

                                        غنی کشمیری

بالش  خوبان دگر ، از  پر  است              شوخ مرا، فتنه به زیر سر است!

تا بود گفتگو سخنم ناتمام بود

                                            غنی کشمیری

تا  بود  گفتگو  سخنم  ناتمام  بود              نازم به خامشی که سخن را تمام کرد

 

ما را ز شب وصل چه حاصل که تو از ناز

                                                    صائب تبریزی

ما را ز شب وصل چه حاصل که تو از ناز         تا باز کنی بند قبا صبح دمیده ست!

میتوان رفت به یک چشم پریدن تا مصر

                                                   صائب تبریزی

میتوان رفت به یک چشم پریدن تا مصر          بوی پیراهن اگر قافله سـالار شـــود

با تشکر از http://golbang71.blogfa.com

صبر این کرم به زیبا شدنش می ارزد

سالها گرچه که در پیله بماند غزلم         صبر این کرم به زیبا شدنش می ارزد    

دقایقی ز زمانه هنوز در پیش است

                                               عباس غازی

دقایقی ز زمانه هنوز در پیش است            که از سراسر بگذشته ارزشش بیش است

دوستداران را نمی دانم چه پیش آمد

دوستداران را نمی دانم چه پیش آمد ، چه شد      نعش من از آستانش دشمنان برداشتند

برگرد

برگرد...

تا گیسوانم

عطر دستهای نازنینت را از یاد نبرده اند

با تشکر از حوای بی آدم http://www.sib-b-sib.blogfa.com

آینده و بگذشته دریغ و هوس است

آینده و بگذشته دریغ و هوس است      عمری که شنیده ای همین یک نفس است

برو هر چه مى بایدت پیش گیر

                                             سعدی

برو هر چه مى بایدت پیش گیر           

سر ما ندارى سر خویش گیر

.

.

آن روز که خط شاهدت بود

صاحب نظر از نظر براندی

.

.

تازه بهارا ورقت زرد شد

دیگ منه کآتش ما سرد شد

پیش کسی رو که طلبکار تست

ناز بر آن کن که خریدار تست

ستم دوباره رشته مهر بريده را

بستم   دوباره  رشته  مهر   بريده   را         دادم به دوست دست به دندان گزيده را

در کارخانه‌ای که ندانند قدر کار

                                            صائب تبریزی

در  کارخانه‌ای  که  ندانند  قدر  کار          از کار هر که دست کشد کاردانترست

مردم از عمر چو سالي گذرد عيد كنند

بس كه بد مي گذرد زندگي اهل جهان         مردم از عمر چو سالي گذرد عيد كنند

خسته ام مثل در آغوش کسی جا نشدن

                                                 مهدي موسوي

خسته ام مثل در آغوش کسی جا نشدن     خسته ام مثل هم آغوشی و ارضا نشدن                

افسانه

بدين فسانه كه نامش بود دو روزه عمر       كنون كه پير شدم كودكانه مي خندم

به پيغامي مرا درياب اگر مکتوب نفرستي

                                                      صائب تبریزی

به پيغامي مرا درياب اگر مکتوب نفرستي            که بلبل در قفس از بوي گل خشنود مي‌گردد

پاکان ستم ز جور فلک بیشتر کشند

                                             صائب تبریزی

پاکان ستم ز جور فلک بیشتر کشند          گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا

نهال از ریشه چون گردد جدا بر خاک می افتد

      ز پا افتم اگر از پا در آرم خار راهش را              نهال از ریشه چون گردد جدا بر خاک می افتد